1. Fotoğraf Sergimiz

Bu çalışmamızdan çok bahsettim, çok yazdım, çok paylaştım. Son olarak buradan da yazıp arşivlemek istedim.

Nasıl başladı bu proje derseniz, az biraz kendim fotoğraf çekiyorum. Bir gün Ahmet ile sohbet ederken proje şekillendi. Kendisi de fotoğrafçı olan Ahmet ile nasıl yapalım, ışık, renk, ayar çocuklara nasıl anlatırız derken Ahmet, “hiç bir şey anlatma, çocuklar keşfetsin” dedi. Çok haklıydı.

Hemen velilerime böyle bir proje yapacağımızdan bahsettim. Ve evde çalışan fakat kullanmadıkları bir fotoğraf makinası göndermelerini istedim. Sevgili Burcu Hanım bize hemen ertesi gün bir makina gönderdi.

Fotoğraf makinası gelince çocuklarla o gün planında aldığım gibi fotoğrafları, gazatede, dergi de olan fotoğrafları inceledik. Fotoğraf hakkında konuştuk. Ve sınıfımızda artık her gün bir fotoğrafçı olacağından bahsettik.

O günkü fotoğrafçıya sadece fotoğraf makinasını açmayı ve kapamayı gösterdik ve gün boyunca istediği zamanlarda, istediği fotoğrafı çekebileceği bilgisini verdik. Geri kalan her şeyi ona bıraktık. İstedikleri her şeyi çektiler. Biz yani öğretmen hiç bir şekilde karışmadık, göstermedik, anlatmadık. Herşeyi onların keşfetmesini istedik. Gün sonunda çektikleri fotoğrafları bilgisayara aktarıp, neleri çektiklerine baktık. Akşam da facebook grubumuz üzerinden velilerimiz ile paylaştık.

(Çocuklara fotoğrafçı oldukları gün bu rozetlerden taktık) Çocuklar fotoğrafçı olmak için sabırsızlandılar.

22 öğrencimiz 22 gün boyunca onlarca fotoğraf çekti. Burada çocukların fotoğraflarını düzenli bir şekilde arşivlemek çok işime yaradı.  Fotoğraf çekimleri bittikten sonra çocuklara bu fotoğraflarla bir sergi açmayı ve ailelerine bu fotoğrafları göstermeyi steyip istemediklerini sordum. Tabiki sonuç evetti:))
Çocukları tek tek yanıma çağırarak sergi için bütün fotoğrafları kullanamayacağımızı belirttim. “sergide hangi fotoğraflarına yer almasını istersin?” sorusunu sorarak, 3 fotoğraf seçmelerini istedim. Kendi çektiği fotoğrafların hepsini tek tek gösterdim ve hiç bir müdahalede bulunmadan 3 tanesini seçmelerini sağladm.
Seçilen fotoğrafları en ekonomik nasıl bastırabilirim, kaça kaç bastırabilirim, ne kadara mal olur diye düşünmeden edemedim. Burada müdürürüz Barış ÜNLÜ desteğini bizden esirgemedi ve bize fotoğraflar için bir bütçe ayarladı:)) Eminönünde kendi çektiğim fotoğrafları da bastırdığım Kristal Fotoya gittim. Bana hem emek olarak hem maddi olarak çok destek verdiler. 20X30 olarak tüm fotoğrafları bastırdım. Yani 22 öğrenciden 66 foto.
Nasıl sergleyecektik, Fotoğrafları büyük bastırdığım için bütçem tükenmişti. neyseki bana her zaman ışık olan Ahmet fotoblok ve siyah karton desteği sağladı.
Fotoblokları tek tek ölçerek kestim. Üstüne yine siyah kartnları kestim ve yapıştırdım. Burada 2 cümle olarak yazsamda 2 gün sadece bunlarla uğraştım(Okuldan kalan zamanlarımda)  Sonra fotoğraflar ve etiketler yapıştırıldı.  En son sevgili Pamuk, Dostum Elifle her çocuğun 3 fotoğrafını alarak arkalarına sıcak silikon ile kınnap ipi yapıştırıp birleştirdik.
Davetiyemiz

(fotoblokların geri dönüşümü siyah karton kaplanarak sağlandı)

Günün başında ben biraz heyecanlıydım. Çocuklar ailelerine kendi çektikleri fotoğrafları nasıl çektiklerini, neden çektiklerini, anlattı. Günün sonunda çocuklarımızda velilerimizde, bende çok mutluyduk.

Destekleri için Projemize ışık olan Ahmet Kater’e, Müdürüm Barış Ünlü’ye, Öğrencilerime, velilerime (Özellikle Burcu, Seza ve Şerife Hanım’a) çok çok teşekkür ederim.

Sergimiz ile ilgili de bir kısa video hazırladım. https://www.youtube.com/edit?video_id=JPkcoM-vztA izleyebilirsiniz.

Bu yazı Projelerim kategorisine gönderilmiş ve , , , ile etiketlenmiş. Kalıcı bağlantıyı yer imlerinize ekleyin.