Geçen haftaki havaalanı saldırısının ardından her terör olayında olduğu gibi benimde içimde yine bir burukluk, derin üzüntü ve umutsuzluk var. Ben evden karıncayı yada böceği incitmeden nasıl dışarı çıkabilirimi düşünürken, bu kötülüklerin yaşanmasını kabul edemiyorum, anlayamıyorum. Her şeye, herkese şüphe ile bakar olduk. Yanımızdan geçenden, arkamızdaki arabadan şüpheleniyoruz. Aklımız allak bullak…
Biz böyleyken hep çocuklarımı/öğrencilerimi düşünüyorum. Velilerime böyle günlerde hep çocuklarınızı medyadan uzak tutun diye yazıyorum. Ama nereye kadar. Onların algıları o kadar açık ki, gördükleri her yerden, her şeyden olayları farkediyorlar…
“Yapılan araştırmalara göre günümüzde aileler çok fazla televizyon seyrediyor: Günümüz çocuklarının yüzde 65′inin evinde televizyon günün yarısı açık. Evlerin yüzde 36′sında ise televizyon bütün gün açık. Bu araştırma aynı zamanda arka planda televizyonun açık olmasının da çocuklar üzerinde bir etkisi olduğunu çünkü içeriğin onlara göre tasarlanmamış olduğunu vurguluyor.” (Kaynak: eğitimpedia-Çocuklarla haberler hakkında konuşmak)
Böyle olunca da olayların biraz da olsa farkında olan çocuklara acaba nasıl/ ne şekilde açıklama yapmalıyız diye bazı kaynaklardan okumalar yaptım. Belki sizinde işinize yarar.
Ama farkındayım ki bizim umutlarımız, barışlarımız, sevinçlerimiz onlardan daha büyük… Geçecek, bunlarda bitecek… Dünyayı güzellik kurtaracak…
Barış dolu bir dünya ümidiyle…
Çocuklarla haberler hakkında konuşmak…
http://www.egitimpedia.com/cocuklarla-haberler-hakkinda-konusmak-1/
Yazının, “Okul Çağı 6-8 ve Daha Büyük Çocuklar 9-11 Yaş” üzerine ikinci bölümü için: http://www.egitimpedia.com/cocuklarla-haberler-hakkinda-konusmak-2/
Saldırıların ardından çocuklar ile nasıl konuşmalı
http://www.sivilsayfalar.org/saldirilarin-ardindan-cocuklar-ile-nasil-konusmali/
Çocuklara terör olaylarını nasıl anlatalım…